Kelaynakların sayısındaki artış, Birecik’te kurulan Kelaynak Üretme İstasyonu ve bölgedeki koruma çalışmalarının başarısı olarak değerlendiriliyor.
Kelaynaklar, göç dönemlerinde de gözlem altına alınıyor. Yılın genelde 6 ayını kafeslerde, 6 ayını ise doğada serbest olarak geçiren kelaynaklar, göç döneminde tekrar doğal yaşam alanlarına bırakılıyor.
Kelaynakların göç rotası, GPS yöntemiyle takip ediliyor. Kanatlarına takılan GPS ile izlenen kelaynakların göç rotasının Fırat Nehri güneyi, Suriye, Ürdün, Sudi Arabistan ve İsrail şeklinde olduğu belirlendi.
Kelaynaklar, insanlık tarihinin sıfır noktası olarak bilinen Göbeklitepe’de yapılan kazılarda ortaya çıkarılan kaya sütunlarında da figürlerine rastlanıyor. Bu bulgular, kelaynakları bölgenin en eski sakinlerinden biri olarak gösteriyor.
Kelaynakların neslinin korunması, Türkiye’nin biyoçeşitlilik açısından önemli bir başarısı olarak değerlendiriliyor. (DHA)
